Herinner mij

Bij het bekijken van deze foto van Bob en de dochter van Bob, Leanne, waren dit het de woorden “Herinner mij” die de aandacht trokken van mijn bewustzijn. Was het de herinnering die we aan het maken waren van de fantastische “Van Overload naar Reload-dag” in het Benelux theater? Of was het toch de koppeling ertoe willen doen, goed genoeg gevonden willen worden? Het is misschien niet fijn om toe te geven, maar dit zijn toch twee belangrijke elementen die ons als mens bezighouden. Kortom: er zijn allemaal koppelingen die we zelf maken en die we maken vanuit omgevingsfactoren. Gelukkig kunnen we daarop zodra we ons hiervan bewust zijn positieve invloed uitoefenen. We lanceren dan nu ook twee prachtige nieuwe opleidingen die voor onszelf life changing zijn geweest en die we graag met jou delen.

Een mooi moment om voor mezelf te onderzoeken welke koppelingen ik heb gemaakt. Er komt een moment voorbij waarop Leanne als 10-jarig meisje in mijn leven kwam. Wat een cadeautje was dat en wat hebben we samen veel beleefd. Mooie, verdrietige en uitdagende momenten hebben we gehad. Al meteen vanaf het begin hadden we samen een hele warme, liefdevolle en bijzondere band. Mijn gedachten dwaalden verder af naar mijn eerste theatershow, wat vond ik het heftig. Tenslotte had ik jaren van enorme presentatieangst achter de rug. Ondanks dat ik de angstformule succesvol had gekraakt, was een theatershow met ruim 300 mensen toch wel spannend. Er kwam nog een andere herinnering voorbij bij het zien van de salade op mijn bord. Want het is twee jaar geleden dat ik 15 kilo aan gewicht ben verloren, wat me een enorm bevrijdend gevoel gaf. En nee dat heb ik niet gedaan door alleen maar wortels te eten. Door diepgewortelde patronen om te zetten en op een andere manier heerlijk te kunnen genieten van eten en het leven, kan ik zeggen dat ik me nu Voluit Vitaal voel. Als je dan zo in de spiegel kijkt dan zie ik ogen die veel hebben gezien en meegemaakt. Samen met Bob een prachtig leven waarin we optimaal waarde kunnen toevoegen voor mensen. We hebben met onze groepen de mooiste locaties mogen bezoeken en samen met onze deelnemers onvergetelijke momenten meegemaakt. Deze mensen zie je nu vol voldoening in het leven staan en ieder vanuit zijn eigen kracht en talent weer iets moois neerzetten in de wereld. Ik zie ook een vrouw die opgekrabbeld is na een ernstig ongeluk en ondanks het enorme verdriet weer voluit geniet van haar passie voor paarden. Er komen ook momenten voorbij van mensen die niet meer in je leven zijn. Vrienden en vriendinnen die helaas niet meer in leven zijn. En ook een categorie die nog wel in leven is, maar zeker voor een hele belangrijke reden niet meer in mijn leven zijn. Jaloezie en afgunst horen er ook bij als je als mens jezelf gaat ontwikkelen. Het is eigenlijk een diep verlangen van de ander om ook een bepaalde groei door te maken. De foto herinnert me er ook aan dat ik vanuit mijn hart enorm hard kan werken. Zoals Bob zo mooi aangeeft “we give our all, all the time”. Daarin is het wel belangrijk dat je jouw eigen grenzen goed weet, aanvoelt en bewaakt. Als je vanuit je passie waarde toevoegt, kan dit een grote uitdaging zijn, want je focus ligt toch op waarde toevoegen. Misschien is dit wel één van mijn allergrootste uitdagingen geweest omdat het niet goed aangeven van grenzen en begrenzen enorm veel invloed heeft op je welzijn. Hier krijg je natuurlijk ook de rekening gepresenteerd van je eigen gedrag. Als je jarenlang iets doet en je gaat dan aangeven dat je dit niet meer wilt, dan is er slechts een hele kleine groep die dit meteen respecteert. Er zijn ook mensen waarbij het maar niet wil indalen. Het zijn zelfs mensen die het dan leuk vinden om dan toch over de jouw aangegeven grens heen te gaan als compensatie voor een stukje eigen frustratie. En er zijn ook mensen die wanhopig zijn en even niet meer weten wie ze anders kunnen bellen. Daarnaast ben je waarschijnlijk ook mensen tegengekomen die maar tegen hun eigen ego aan blijven lopen en niet snappen dat daar hun eigen sleutel ligt. Sommige mensen denken ook dat mijn leven altijd makkelijk en leuk is geweest. Mensen die mijn boek van “Chaos naar Succes” hebben gelezen, weten dat dit zeker niet het geval is. We hebben tenslotte allemaal emoties die ons leiden en het beste uit ons naar boven halen. Toen ik een keer een opleiding had gedaan waarvan de organisator aangaf dat deze geaccrediteerd was en dit niet zo bleek te zijn, was ik enorm boos. Ik moest namelijk met spoed en onder hoge druk een andere opleiding gaan volgen om mijn Permanente Educatie (PE-)punten te behalen. Dit heeft ertoe geleid dat ik zelf opleidingen ben gaan schrijven en laten accrediteren. Mijn boosheid heeft dus tot een van de mooiste creaties geleid.

Dan zijn er nog emoties die ons verleiden. De emotie verleiden heeft mij er uiteindelijk toe gebracht om toch over mijn presentatieangst heen te komen. De nieuwsgierigheid naar de koppelingen die we zelf maken en dus ook kunnen ontkoppelen zijn daarin life changing geweest. En er zijn emoties die ons laten lijden. Rouw, angst, walging, frustratie, falen het zijn emoties die er zeker mogen zijn en die we ook nodig hebben voor onze ontwikkeling. Het is echter niet zo dat zij continu op jouw hoofdpodium mogen staan. Herinner mij is voor mij een reminder waar ik vandaan kom, waartoe ik in staat ben en alles wat ik nog kan en ga creëren. Als dingen ingewikkeld aanvoelen, is ontwikkeling van jezelf datgene wat de grote doorbraak geeft. Mislukking bestaat niet, er is alleen maar feedback over of iets gewerkt heeft, niet gewerkt heeft of niet optimaal gewerkt heeft. Je hebt te allen tijde de vrijheid om weer anders te kiezen. Het is voor jou ook een reminder. Het maakt niet uit hoe je nu over jezelf denkt, je bent te allen tijde nog veel meer dan dat.

Trudy Feijen