Wat is jouw leeftijd?

Bij deze vraag denken we vaak aan onze kalenderjaren. De invalshoek die ik heb, is wat anders, alhoewel er zeker een verband is. De daadwerkelijke vraag is dan ook: “Hoeveel tijd heb jij om te leven?” We worden vaak meegenomen in de hectiek van de dag.

Verplichtingen all over the place en goede voornemens voor onszelf verdwijnen vaak als sneeuw achter de zon. Vaak hoor ik dan ook de uitspraak: “dat doe ik later wel.” Maar wat is dan later? Het verschil tussen “later” en het “laten” is maar één letter en die ene letter maakt een wereld van verschil. Op het moment dat ik zelf meerdere later-momentjes krijg, dan weet ik dat het tijd is voor een reset. Ergens ga je dan op de automatische piloot en zijn er te weinig evaluatiemomenten zoals: “Wat maakt nu dat ik hier geen tijd voor heb?” Natuurlijk kunnen er veel dingen tegelijkertijd spelen die nu eenmaal opgepakt dienen te worden. Bij een eerlijke evaluatie ga je er echter ook achter komen, dat er veel dingen zijn die je om een andere reden doet. Je durft geen nee te zeggen want je bent bang dat dit consequenties heeft. Je hebt moeite met grenzen aangeven en omdat je er zo vaak overheen bent gegaan, herken je ze zelf ook niet eens meer. Je acteert nog te veel vanuit pijn en angsten waardoor het verleden telkens een nieuw hoofdstuk krijgt in je toekomst. Je wil te veel ballen in de lucht houden en jijzelf maakt daar niet eens onderdeel van uit.

Hoewel omgevingsfactoren enorm veel invloed hebben op ons gedrag, speelt het negeren van onze eigen gevoelens zeker zo’n belangrijke rol. Want vaak vinden we daar dan ook meteen weer van alles van. Gaat het kwetsbaar opstellen en uitspreken ten koste van mijn leiderschap? Als ik mijn grenzen aangeef, denken ze misschien dat ik de functie niet aankan? En ja ik heb privé ook nog de nodige uitdagingen, echter dat dien je wel gescheiden te houden. Al deze gedachten en overtuigingen gaan dus allemaal ten koste van jouw leef-tijd. En met een beetje pech als meerdere mensen dit gaan doen, ontstaat er een blinde vlek in de organisatie en creëer je een bedrijfscultuur waarin niet meer zichtbaar is hoe het er daadwerkelijk voorstaat. Het je anders voordoen als je jezelf daadwerkelijk voelt, kost ook heel veel energie en dat gaat uiteindelijk ook ten koste van je daadwerkelijke leeftijd.

Hoe anders kun je hiermee omgaan? We doorlopen daarvoor de volgende fases: Herkennen, Erkennen, Accepteren en Transformeren. Het herkennen gaat over het feit dat je elke dag eens stil staat bij jezelf en de vraag stelt: Hoe gaat het met mij vandaag? Hoeveel stress en spanning heb ik doorlopen? Waar voel ik dat in mijn lichaam en op welke manier kan ik dat vandaag gaan releasen? Dat zou ook zomaar kunnen betekenen dat je dan ’s avonds toch niet naar dat feestje gaat waar je eigenlijk toch al geen zin in had. De batterij heeft energie nodig om op te laden en door hier niet naar te luisteren en op wilskracht door te gaan, word je uiteindelijk alsnog stilgezet. Niet als een straf maar als een overlevingsmechanise om een reset af te dwingen. Daar hoort dan ook een krachtige psychologie bij zodat je jezelf niet laat meenemen in de overtuigingen en patronen van een ander. Hier ontstaat dan de ultieme vorm van natuurlijk leiderschap.

Het is dan ook nodig dat je gaat erkennen waar jij jezelf nog uit balans laat halen of je dingen gaat doen waarvan je weet dat ze niet goed voor je zijn. Hier ga je op onderzoek uit zodat je erachter gaat komen wat maakt dat je diezelfde cirkel blijft lopen. Daarna ga je naar de acceptatiefase. Hier zie je dingen zoals ze daadwerkelijk zijn. Je maakt ze niet groter dan ze zijn, maar ook niet kleiner. Het is zoals het is en van daaruit kijk je naar hoe nu verder? Je neemt mee wat je al geleerd hebt en wat je nog dient te ontwikkelen zodat toekomstige uitdagingen niet meer ingewikkeld zijn. Daarnaast is het belangrijk om voldoende “leef”tijd te hebben. Waarin je dingen doet waarvan je weet dat ze jouw batterij opladen en steeds meer dingen gaat skippen waarvan je weet dat ze jouw batterij leegtrekken. Als je dit op een consequente manier doet, zul je zien dat je ook veel productiever bent en met een piekbelasting kunt omgaan. Wachten tot een vakantieperiode is geen optie, want je zult zien dat je dan hooguit wel wat tot rust komt maar zeker niet uitgerust bent als je terugkomt. Wat als het nu helemaal niet gaat over nog even “vol houden” maar dat het gaat over “jezelf vol houden”? Dan kun je waarschijnlijk veel meer genieten van alle seizoenen waar je doorheen gaat. Een mooie zomer met heel veel leef-tijd toegewenst.

Heb je behoefte aan extra input of ondersteuning dan ben je 10 juni van harte welkom voor de Masterclass “Jouw Unieke pincode”.

Trudy Feijen